In een essay verwoordde Van Vliet zijn geloof in de poëzie als levensbeschouwing: 'Misschien is de dichter wel een der laatsten die verbonden zijn met de realiteit, want niet de dichters maar wij leven in de irreële wereld.' Dat hij als dichter een hoogstpersoonlijke taakopvatting had, spreekt misschien het duidelijkst uit het feit dat hij vanaf het begin, in de bundel Na de wetten van Afscheid & Herfst, over een vader heeft geschreven. Toen Van Vliet 12 jaar oud was, verliet zijn eigen vader het gezin, om nooit meer terug te keren. Het vaderschap is bij Van Vliet onlosmakelijk verbonden met zijn grote thema: de liefde. De angst om in de voetsporen van zijn vader te treden, om zelf de vertrekkende vader te zijn, komt in veel gedichten voor. Het oeuvre mondt uit in het epische gedicht Vader, dat als afzonderlijke bundel is uitgebracht. Het was Van Vliets laatste werk.
Met de Verzamelde gedichten is het gehele oeuvre van Eddy van Vliet eindelijk in één definitieve uitgave beschikbaar.